هر ساله ماه محرم که می رسد با خود به کلمه “ایثار” فکر می کنم. معنایی که درکش برای هر کسی و به راحتی میسر نیست. البته ایثار مراتب متعددی دارد که بالاترین مرتبه اش در عاشورا نمود می یابد. وقتی می توانید یکی را به اندازه خودتان دوست داشته باشید و همه چیز را در راهش ایثار نمایید که یا عاشق باشی یا مادر (که بماند در وقت مناسبش).
امام حسین (ع) با نثار خون خود و اهل بیت بالاترین مقام ایثار را بعنوان یک عاشق رقم زد. امروز وظیفه من و شما اینست که درس عاشورا را با تعیین کردن مراتب ایثار پس دهیم. آری، تلاش و کوشش بیشتر، تخصیص زمان بیشتر به کار، دغدغه اعتلای نام ایران اسلامی، مطالعه بیشتر برای ارتقاء جایگاه علمی، توجه بیشتر به جزئیات کار و داشتن هم و غم سلامت مردم (بدون توجه صرف به پاداش حاصل از آن ها) از جمله مراتب ایثار و خودگذشتگی هستند که کشور عزیزمان در این برهه زمانی به آن نیازمند است. کافیست تمامی ما اساتید، دانشجویان، کارمندان و همه مردم در هر مرحله از کار کمی فکر نماییم و نقش فرهنگ ایثار را در همان مرحله تعیین کنیم، هرچند مراتبش اولیه و ساده باشد. تمامی پیشرفت های چشمگیر از یک تغییر ساده شروع می شود.
برچسب گذاری شده با :عاشورا، فرهنگ ایثار