شیک کردن عناوین مشاغل

چند مدتی است که پیشنهاد رئیس جمهور در مورد شیک کردن عناوین مشاغل به بحثی فراگیر تبدیل شده است. این مباحث اگرچه بصورت طنز مطرح می شوند ولی واقعیاتی است که در جامعه وجود دارد. اوایل دهه شصت بود که پسری علاقه مند به ازدواج با دختری بود ولی پدر دختر داشتن یک شغل خوب برای پسر را شرط اصلی قرار داده بود. پسر که نظافتچی بود و تی می کشید به توصیه یکی از دوستانش در روز خواستگاری می گوید که من راننده تی هستم. اگر چه آرزوی امثال آن پسر (که امروز یک بازنشسته است) با ماشین های زمین شو بر آورده شده و در مراسم خواستگاری سربلندانه شغلشان را خواهند گفت ولی سی سال پیش از این ماشین ها هم خبری نبود.
هر چند بنظر نمی رسد که این کلید رئیس جمهور قفل زنگ زده بیکاری را باز نماید ولی پیگیری این قضیه از طرف وزارت کار نشان از عزم جدی ایشان دارد:
“لبافی (معاون توسعه اشتغال وزارت تعاون) با تاکید بر اینکه ذکر عناوینی مانند “کارگر ساده” برای افراد تحصیل کرده دور از انتظار تلقی می‌شود…”
احتمالا از این بعد برای کارگر ساده پشت شیشه مغازه ها خواهند نوشت: “به یک کارگر پیچیده نیازمندیم”. به جای پادو هم از Road runner استفاده خواهد شد. اگر پسری هم به خواستگاری اومد و گفت من ترانسپورتر هستم به فکر سیستم حمل و نقل هوایی و یا فیلم سینمایی ترانسپورتر نیفتید احتمالا همان “حمال” یا “باربر” خودمان در بازار است. فوق لیسانسش راگرفته و به توصیه رئیس جمهور و بخاطر نام شیک شغلش در بازار شروع به کار نموده است و دائما می گوید: “روحانی متشکریم”